Weekend Bohol
Door: Jan Meijers
Blijf op de hoogte en volg Jan
14 Maart 2013 | Filipijnen, Cebu City
Zoals jullie wellicht gemerkt hebben, ben ik gedurende mijn reis wat achter gaan lopen met het typen van mijn verslagen. Inmiddels ben ik terug in Nederland, maar ik wil nog graag een verslag met jullie delen.
Zaterdag 2 maart
Vandaag staan we bijtijds op, we ontbijten in het hotel. Het ontbijt bestaat uit getoast brood en gebakken ei en spek. Voor vandaag staat er een rondrit over het eiland Bohol op het programma. Erg interessant, want hier is van alles te zien. Onder andere de Tarsier, een klein aapje dat alleen op Bohol voorkomt en de Chocolate Hills, een aantal bergen met een bijzondere vorm, die kenmerkend zijn voor het eiland Bohol.
De tour gaat van start, we worden opgehaald door de bestuurder van een klein personenbus. Deze chauffeur is voor vandaag tevens onze gids, terwijl we rijden vertelt hij van alles over de omgeving. Allereerst gaan we in Tagbilaran naar een standbeeld genaamd Sandugo. Sandugo betekent in de lokale taal 'een bloed'. Op deze plaats is in het jaar 1565 vrede gesloten tussen een Spaanse ontdekkingsreiziger en de toenmalige heerser van Bohol. Het wordt gezien als het eerste verbond tussen de Spanjaarden en de Filipijnen. Om het verbond te bezegelen sneden beide heren in hun arm en lieten wat bloed in een bokaal druppelen, waar zij vervolgens samen uit dronken.
Vervolgens gingen we naar the Diaconese of Tagbilaran, een grote oude katholieke kerk, die net als de eerder gezochte kerk in Cebu is opgebouwd met stenen van gemalen koraal. De kerk heeft een prachtige oude toren en is vroeger een vesting geweest, dat is nog steeds duidelijk te zien aan allerlei versterkte wallen rondom dit gebouw. Binnenin de kerk ziet het er prachtig uit, maar sommige delen zijn oud en niet altijd goed onderhouden.
De volgende stop was bij een dierenpark. Hier hebben we verschillende vogels, leguanen en hagedissen gezien. Helaas hadden de dieren niet veel bewegingsruimte, ze zaten in behoorlijk krappe hokken. Verder was er een grote slang, waarmee ik op de foto ben geweest. Dit dier was indrukwekkend, maar het maakte een afwezige indruk. Volgens mij werd hij compleet volgestopt, want hij lag stil en vrijwel roerloos op de grond.
Na nog een extra tussenstop, waar we wat hebben rondgelopen en foto's gemaakt met een aantal plaatselijke kinderen, kwamen we aan in Loboc. In Loboc bleek direct bij aankomst al een toeristische plaats te zijn. Het was erg druk op straat, allemaal toeristen. De kerktoren van Loboc stond langs de rivier, los van de rest van het kerkgebouw, zodat het geluid van de bel verder over het water zou dragen, aldus onze gids en chauffeur. We gingen naar een drijvend restaurant, waar kon worden gegeten terwijl je stroomop en -afwaarts over de rivier vaart. Erg leuk om een stuk over de rivier te varen en van het uitzicht en de natuur te genieten. Het eten was onbeperkt, maar het was niet bijzonder smakelijk. Hoe dan ook, na een klein half uur varen keerden we om en dreven we met de stroom mee naar onze opstap plaats.
Vervolgens bezochten we twee natuur- en dierenparken. Een park met de Tarsier en een park met een grote vlindertuin. De Tarsier is een heel klein aapje van zo'n 15 cm. Het is een nachtdier met hele grote ogen. Zijn ogen kan hij niet bewegen, in plaats daarvan draait hij zijn nek, 180 graden naar de ene kant en 180 graden naar de andere kant. De Tarsiers zagen er leuk uit, maar op een gegeven moment kreeg ik toch medelijden met deze kleine dieren, die door zich verdringende toeristen werden gestoord in hun slaap. De gids vertelde naderhand dat de Tarsiers in het park zo'n 12 jaar oud worden, terwijl de Tarsiers in het wild wel zo'n 25 jaar kunnen worden. Blijkbaar doet de gevangenschap deze beestjes geen goed.. De vlindertuin was erg mooi. Prachtige grote vlinders, die soms zo tam waren, dat ze op je hand bleven zitten.
Vervolgens gingen we naar de Chocolate Hills. In mijn ogen het hoogtepunt van de dag. De Chocolate Hills zijn een aantal heuvels midden op het eiland Bohol. Ze hebben een gekke ronde bolle vorm en zijn het overgrote deel van het jaar bruin van kleur. Vandaar de naam Chocolate Hills.. In het regenseizoen, deze tijd van het jaar, zijn de heuvel licht groen van kleur. Ondanks dat ze tijdens ons bezoek niet bruin zijn, zien ze er nog steeds prachtig uit. We hebben verschillende foto's gemaakt met deze heuvels op de achtergrond.
Het laatste onderdeel van de tour is een hangende brug van bamboe stengels. Na het oversteken van deze hangbrug kan er uit een kokosnoot worden gedronken. Ik neem er zelf geen, maar vind het wel leuk om er naderhand een met een machete in tweeën te klieven.
Na afloop van de tour hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we verder een pizza gehaald en de avond verder gerelaxt bij ons hotel de Coco Groove Tourist Inn.
Zondag 3 maart
Na gisteren een drukke tour te hebben gedaan is het vandaag tijd om lekker te chillen op Alona Beach. We rijden met een busje richting het strand en dat zag er bij aankomst al direct prachtig uit. Mooi wit zand en prachtig helder blauw water. Ik besluit de schaduw op te zoeken en ga onder een palmboom zitten. Je moet hier aardig oppassen, want de zon is zo fel dat je hier zonder dat je er erg in heb levend kunt verbranden. Na wat relaxen besluit ik te gaan zwemmen in zee. Ik zwem tussen allerlei bangka's met namen als Holy Infant en Jesus Savior. Het is wel duidelijk dat de Filipijnen grote waarde hechten aan het christelijke geloof. We hebben ons eigen eten en drinken meegenomen en komen de dag goed door. Ik heb nog een appel en besluit een mes te gaan lenen bij een van de strandtenten. De bediening is super vriendelijk en leent mij een groot mes, waar ik mijn appel mee kan schillen. Na afloop heb ik mij bij deze mensen in de achtertuin in een soort toiletgebouw omgekleed. Op het strand was namelijk helemaal geen kleedruimte of douche te vinden.
De dag strand zat er op, iedereen was aardig bij gekleurd. We reden met de bus naar de pier van Tagbilaran en namen vervolgens de boot terug naar Cebu. Net als de eerste keer was het binnen in de boot weer verschrikkelijk koud, dus ik besloot op het achterdek te gaan staan. Terwijl we voeren ging de zon langzaam onder. De horizon kleurde prachtig paars en je kon mooi over de zee uitkijken. Op een gegeven moment werd het daadwerkelijk donker. Langs de kust kwamen er steeds meer lichtpuntjes te voorschijn, een teken dat we Cebu naderden. Na aankomst in Cebu zijn Bas, Sanne, Frank en ik vanaf de pier naar het hotel terug gelopen. Dit was een mooi wandeling, waar we veel hebben gezien. Rondom de haven heb je verschillende slechte sloppenwijken. Dat is duidelijk te zien aan het aantal en het typen mensen dat hier 's avonds op straat loopt. We besluiten bij elkaar te blijven en alleen over de hoofdwegen te lopen. Na zo'n 3 kwartier lopen komen we aan bij ons hotel.
Na 's avonds even te hebben gedoucht ben ik met Alona en Britt naar IT Park geweest. Een modern zakencentrum met erg veel kantoorgebouwen. Hier zitten allerlei callcentres van grote multinationals, die hun telefonische werkzaamheden naar de Filipijnen outsourcen. In IT Park wordt 24 uur per dag gewerkt. De callcentre medewerkers draaien shifts van 8 uur of 12 uur en er zijn dan ook voortdurend mensen op straat. We hebben afgesproken met Starlz en gaan wat eten bij Bear en Chicken. Vervolgens besluiten we om wat te wandelen langs een groot grasveld en nog wat te drinken bij een kleine bar. Al met al, een mooie afsluiter van mijn laatste weekend op de Filipijnen.
Zaterdag 2 maart
Vandaag staan we bijtijds op, we ontbijten in het hotel. Het ontbijt bestaat uit getoast brood en gebakken ei en spek. Voor vandaag staat er een rondrit over het eiland Bohol op het programma. Erg interessant, want hier is van alles te zien. Onder andere de Tarsier, een klein aapje dat alleen op Bohol voorkomt en de Chocolate Hills, een aantal bergen met een bijzondere vorm, die kenmerkend zijn voor het eiland Bohol.
De tour gaat van start, we worden opgehaald door de bestuurder van een klein personenbus. Deze chauffeur is voor vandaag tevens onze gids, terwijl we rijden vertelt hij van alles over de omgeving. Allereerst gaan we in Tagbilaran naar een standbeeld genaamd Sandugo. Sandugo betekent in de lokale taal 'een bloed'. Op deze plaats is in het jaar 1565 vrede gesloten tussen een Spaanse ontdekkingsreiziger en de toenmalige heerser van Bohol. Het wordt gezien als het eerste verbond tussen de Spanjaarden en de Filipijnen. Om het verbond te bezegelen sneden beide heren in hun arm en lieten wat bloed in een bokaal druppelen, waar zij vervolgens samen uit dronken.
Vervolgens gingen we naar the Diaconese of Tagbilaran, een grote oude katholieke kerk, die net als de eerder gezochte kerk in Cebu is opgebouwd met stenen van gemalen koraal. De kerk heeft een prachtige oude toren en is vroeger een vesting geweest, dat is nog steeds duidelijk te zien aan allerlei versterkte wallen rondom dit gebouw. Binnenin de kerk ziet het er prachtig uit, maar sommige delen zijn oud en niet altijd goed onderhouden.
De volgende stop was bij een dierenpark. Hier hebben we verschillende vogels, leguanen en hagedissen gezien. Helaas hadden de dieren niet veel bewegingsruimte, ze zaten in behoorlijk krappe hokken. Verder was er een grote slang, waarmee ik op de foto ben geweest. Dit dier was indrukwekkend, maar het maakte een afwezige indruk. Volgens mij werd hij compleet volgestopt, want hij lag stil en vrijwel roerloos op de grond.
Na nog een extra tussenstop, waar we wat hebben rondgelopen en foto's gemaakt met een aantal plaatselijke kinderen, kwamen we aan in Loboc. In Loboc bleek direct bij aankomst al een toeristische plaats te zijn. Het was erg druk op straat, allemaal toeristen. De kerktoren van Loboc stond langs de rivier, los van de rest van het kerkgebouw, zodat het geluid van de bel verder over het water zou dragen, aldus onze gids en chauffeur. We gingen naar een drijvend restaurant, waar kon worden gegeten terwijl je stroomop en -afwaarts over de rivier vaart. Erg leuk om een stuk over de rivier te varen en van het uitzicht en de natuur te genieten. Het eten was onbeperkt, maar het was niet bijzonder smakelijk. Hoe dan ook, na een klein half uur varen keerden we om en dreven we met de stroom mee naar onze opstap plaats.
Vervolgens bezochten we twee natuur- en dierenparken. Een park met de Tarsier en een park met een grote vlindertuin. De Tarsier is een heel klein aapje van zo'n 15 cm. Het is een nachtdier met hele grote ogen. Zijn ogen kan hij niet bewegen, in plaats daarvan draait hij zijn nek, 180 graden naar de ene kant en 180 graden naar de andere kant. De Tarsiers zagen er leuk uit, maar op een gegeven moment kreeg ik toch medelijden met deze kleine dieren, die door zich verdringende toeristen werden gestoord in hun slaap. De gids vertelde naderhand dat de Tarsiers in het park zo'n 12 jaar oud worden, terwijl de Tarsiers in het wild wel zo'n 25 jaar kunnen worden. Blijkbaar doet de gevangenschap deze beestjes geen goed.. De vlindertuin was erg mooi. Prachtige grote vlinders, die soms zo tam waren, dat ze op je hand bleven zitten.
Vervolgens gingen we naar de Chocolate Hills. In mijn ogen het hoogtepunt van de dag. De Chocolate Hills zijn een aantal heuvels midden op het eiland Bohol. Ze hebben een gekke ronde bolle vorm en zijn het overgrote deel van het jaar bruin van kleur. Vandaar de naam Chocolate Hills.. In het regenseizoen, deze tijd van het jaar, zijn de heuvel licht groen van kleur. Ondanks dat ze tijdens ons bezoek niet bruin zijn, zien ze er nog steeds prachtig uit. We hebben verschillende foto's gemaakt met deze heuvels op de achtergrond.
Het laatste onderdeel van de tour is een hangende brug van bamboe stengels. Na het oversteken van deze hangbrug kan er uit een kokosnoot worden gedronken. Ik neem er zelf geen, maar vind het wel leuk om er naderhand een met een machete in tweeën te klieven.
Na afloop van de tour hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we verder een pizza gehaald en de avond verder gerelaxt bij ons hotel de Coco Groove Tourist Inn.
Zondag 3 maart
Na gisteren een drukke tour te hebben gedaan is het vandaag tijd om lekker te chillen op Alona Beach. We rijden met een busje richting het strand en dat zag er bij aankomst al direct prachtig uit. Mooi wit zand en prachtig helder blauw water. Ik besluit de schaduw op te zoeken en ga onder een palmboom zitten. Je moet hier aardig oppassen, want de zon is zo fel dat je hier zonder dat je er erg in heb levend kunt verbranden. Na wat relaxen besluit ik te gaan zwemmen in zee. Ik zwem tussen allerlei bangka's met namen als Holy Infant en Jesus Savior. Het is wel duidelijk dat de Filipijnen grote waarde hechten aan het christelijke geloof. We hebben ons eigen eten en drinken meegenomen en komen de dag goed door. Ik heb nog een appel en besluit een mes te gaan lenen bij een van de strandtenten. De bediening is super vriendelijk en leent mij een groot mes, waar ik mijn appel mee kan schillen. Na afloop heb ik mij bij deze mensen in de achtertuin in een soort toiletgebouw omgekleed. Op het strand was namelijk helemaal geen kleedruimte of douche te vinden.
De dag strand zat er op, iedereen was aardig bij gekleurd. We reden met de bus naar de pier van Tagbilaran en namen vervolgens de boot terug naar Cebu. Net als de eerste keer was het binnen in de boot weer verschrikkelijk koud, dus ik besloot op het achterdek te gaan staan. Terwijl we voeren ging de zon langzaam onder. De horizon kleurde prachtig paars en je kon mooi over de zee uitkijken. Op een gegeven moment werd het daadwerkelijk donker. Langs de kust kwamen er steeds meer lichtpuntjes te voorschijn, een teken dat we Cebu naderden. Na aankomst in Cebu zijn Bas, Sanne, Frank en ik vanaf de pier naar het hotel terug gelopen. Dit was een mooi wandeling, waar we veel hebben gezien. Rondom de haven heb je verschillende slechte sloppenwijken. Dat is duidelijk te zien aan het aantal en het typen mensen dat hier 's avonds op straat loopt. We besluiten bij elkaar te blijven en alleen over de hoofdwegen te lopen. Na zo'n 3 kwartier lopen komen we aan bij ons hotel.
Na 's avonds even te hebben gedoucht ben ik met Alona en Britt naar IT Park geweest. Een modern zakencentrum met erg veel kantoorgebouwen. Hier zitten allerlei callcentres van grote multinationals, die hun telefonische werkzaamheden naar de Filipijnen outsourcen. In IT Park wordt 24 uur per dag gewerkt. De callcentre medewerkers draaien shifts van 8 uur of 12 uur en er zijn dan ook voortdurend mensen op straat. We hebben afgesproken met Starlz en gaan wat eten bij Bear en Chicken. Vervolgens besluiten we om wat te wandelen langs een groot grasveld en nog wat te drinken bij een kleine bar. Al met al, een mooie afsluiter van mijn laatste weekend op de Filipijnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
